Deze binnenkijker – inclusief fotografie- is geschreven voor en gepubliceerd op Indebuurt Hoeksche Waard.
Ankie Winkelman ken je misschien van de Kunstbus waarmee ze door de Hoeksche Waard rijdt. Vandaag laat ze haar huis zien waar ze met man Marcel en zoon Micha woont. Ze is creatief, dus maakte veel zelf. ”Ons huis is een mix van mode, kunst en Feyenoord.”
‘Ik ken jou ergens van’
Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling dat Ankie in Puttershoek zou gaan wonen. Maar ja, toen ontmoette ze Marcel. “We kenden elkaar al door het werk. Hij zat ‘in de auto’s’ en ik deed modellenwerk op een beurs. Jaren later kwamen we elkaar tegen in een bruine kroeg in Breda. Een heerlijke cliché ontmoeting. De eerste zin was ook letterlijk: ik ken jou ergens van. Maar dat was in ons geval dus ook echt zo. Marcel zei na onze eerste date: jij wordt de mama van ons kind. Een paar weken later vroeg ik hem ten huwelijk in Den Haag.”
Op papier passen de twee totaal niet bij elkaar. Het modemeisje en de fanatieke Feyenoorder. “Maar juist daardoor hebben we elkaar nog steeds veel te vertellen, omdat we beide zo anders in elkaar zitten.”
Standje Formule 1
“Het duurde wel een poosje tot ik geworteld was in de Hoeksche Waard. Dat is ook niet zo gek, want ik verhuisde tot dan toe al zeventien keer en deed overal aan mee. Van de MTS, gespecialiseerd in mode en textiel tot aan de kunstacademie.”
Ankie woonde in Italië, Utrecht, Rotterdam en Den Bosch. “Ik was altijd aan het rennen en op verschillende plekken. Ik had alleen standje Formule 1. Tot onze zoon Micha vier jaar later geboren werd. Dat voelde echt als een cadeautje van het universum. Het tempo moest omlaag. Maar nog steeds ben ik een spons. Ik zie van alles om me heen en alles kan me inspireren.”
Bijzonder warm nest
Nu hoeft Ankie niet meer zo nodig weg. “De Kunstbus was nergens anders gelukt dan hier. De Hoeksche Waard is een bijzonder warm nest. Als ik dat idee zou hebben gehad in Rotterdam zou het heel anders zijn gelopen. Daar zijn al honderdduizend ideeën waar evenveel mensen op broeden.”
“In Brabant, waar ik vandaan kom, kan van alles. Maar het kan ook morgen. Daar kan ik ook blij van worden, maar Hoeksche Waarders zijn doorpakkers. Die bus kon echt nergens anders geboren worden dan hier. Ik heb ontzettend veel mensen gehad die me hebben geholpen. Eilanders doen dat soort dingen samen.”
Puttershoek is zo gek nog niet
Door goed om haar heen te kijken bedenkt Ankie dat ze hier met Marcel en Micha helemaal nog niet zo’n gek plekje heeft gevonden. “In het begin begreep ik er niets van: op zondag de winkels dicht. Maar hoe fijn is dat eigenlijk?”
Haar kennis van tekenen komt thuis goed van pas. Ze tekende en maakte de pergola en schuur in de tuin zelf. Ook de grote kast in de woonkamer en de tafel en de bank is zelf ontworpen en gemaakt. “Ondertussen is de kast een klein beetje doorgezakt, maar daar heb ik me nog geen moment aan gestoord.”
Een Chesterfield bank in de keuken
“Bij ons in huis zie je mode, kunst en Feyenoord Rotterdam. Het moet mooi zijn, maar ook praktisch. Van boven naar beneden, in dit huis wordt alles gebruikt.” Van de zolder waar ook de studio van Ankie is, tot de bank in de keuken. Hoe ze daaraan komt, is een mooi verhaal.
“Ik was voor mijn werk een etalage aan het inrichten. Opeens zie ik de bank uit een tweedehands winkel gedragen worden. De spelden vielen van verbazing uit m’n handen. Ik zag het gelijk: een echte Chesterfield. Die wil ik. Met het geld dat ik in m’n broekzak had, heb ik ‘m gekocht.”
Vier elke dag het leven
Er is ook plek voor herinneringen. Mooie, maar ook verdrietige. De piano is bijvoorbeeld van een overleden vriendin geweest. “Verdriet en de dood horen bij het leven. Ik vier elke dag het leven, dat komt juist ook door het verdriet. Mijn belangrijkste les is: als je niets doet, maak je ook niets mee.”
Dankzij Feyenoord toch rood in huis
“Marcel en ik hebben ook op het gebied van interieur lang niet altijd dezelfde smaak. Ik houd bijvoorbeeld helemaal niet van rood. Maar daar kun je echt niet omheen met Feyenoord. Hij heeft een aantal waardevolle Feyenoord spullen uitgestald in de grote kast. En ik heb ‘mijn muurtje’, bij de piano. Dat is de plek in huis waar ik helemaal los kan gaan. Ik verander dat muurtje ook best vaak. Marcel heeft me beloofd daar nooit kritiek op te hebben.”
“Verder zijn we eigenlijk heel eensgezind in de stukken die we uitkiezen. Het licht in dit huis, die deuren die openslaan naar de tuin. We houden echt van dit huis en genieten er elke dag van.”
