Deze binnenkijker – inclusief fotografie- is geschreven voor en gepubliceerd op Indebuurt Dordrecht.

Quirine is geboren en opgegroeid in de Hoeksche Waard en woonde daarna zes jaar in Rotterdam. Nu woont ze sinds de zomer van 2020 in een bovenwoning net buiten het centrum van Dordrecht. “Deze wijk voelt als een dorp, terwijl ik in de stad toch alles heb wat ik maar nodig heb.”

“Toen ik nog in Rotterdam studeerde en woonde, verhuisde ik ieder jaar. Het was een heel leuke tijd, maar echt mijn plekje heb ik in Rotterdam niet gevonden.”

“Tijdens corona ging ik vaak naar mijn ouders in de Hoeksche Waard. Bij thuiskomst voelde mijn eigen studio van een aantal vierkante meter dan extra krap aan. Omdat ik ondertussen freelance schrijver was en geen student meer, realiseerde ik me opeens: ik kan gaan wonen waar ik maar wil, ik hoef niet per se terug naar Rotterdam.”

“Ik had niet echt een plan, maar houd van oud en gezellig. De buurt voelt als een klein dorp. Als ik m’n hond uitlaat is er een oud omaatje dat altijd zwaait. Ik ken haar verder helemaal niet, maar dat voelt een beetje als vroeger in ons dorp. Dordrecht past me goed.”

Oma vibes

“Eigenlijk is het puur toeval dat ik hier terecht ben gekomen. Ik had niet heel veel eisen en ook niet heel veel keus. Het enige dat ik zeker wist, was dat ik geen studio meer wilde. Toen ik dit huis op Funda tegenkwam viel de erker gelijk op. Verder zag het er niet fantastisch uit op de foto’s, maar ik ben wel snel gaan kijken. Alles was donkerbruin. Nu is het voordeel dat ik wel van een beetje oma vibes houd. Een nieuwbouwproject zou niets voor mij zijn. Een woning moet sfeer hebben. Als ik dan door dingen heen moet kijken, lukt dat wel. Toen ik binnenstapte was ik direct verliefd op het erkertje. Ik wist: het is niet supermooi, maar ik kan er wel wat van maken.”

Om te beginnen verfde ze de bruine muur, wit. “Niet perfect, want ik ben niet zo perfectionistisch. En eerlijk gezegd ook best een beetje lui. Daarnaast: een woning mag ook wel wat gebreken hebben. Dat draagt alleen maar bij aan de charme.”

Liefde voor Parijs

“Ik verander snel van sfeer, het blijft nooit heel lang zoals het is.  Als ik een mooi plaatje op Pinterest zie denk ik: m’n hele leven moet worden omgegooid. Vorige week was de deur nog oranje, passend bij een seventies sfeer. Nu is hij donkergroen. Een likje verf en hij ziet er weer volkomen anders uit. Hoe ik me voel, daar pas ik het interieur op aan. Ik snap soms niet waarom mensen hun huis zo saai houden.

Wat wel altijd blijft is de liefde voor Parijs. Ik ga elk jaar wel een keertje heen en weer en droom ervan om daar te wonen. Alleen weet ik niet of ik dat ook echt zou kunnen: ik ben waarschijnlijk veel te close met m’n familie om zo ver bij ze weg te wonen.”

Boeken en de kringloop

Ook boeken zijn nooit ver weg in de woning van Quirine. Als je binnenkomt, kun je er niet omheen: het middelpunt van de woonkamer is een mid-century kast met al haar lievelingsboeken. “Een woning zonder boekenkast, daar snap ik helemaal niets van. Ik lees en schrijf veel, een volle boekenkast is onmisbaar. Boeken zijn eigenlijk het belangrijkste dat ik hier in huis heb staan. Bij brand zou ik zeker een paar lievelingsboeken meenemen.”

Quirine shopt ook graag bij de kringloop. “Spullen met een verhaal spreken me erg aan. En het andere grote voordeel is: als een tafel een paar tientjes heeft gekost, doet het geen pijn als hij na een poosje weer plaatsmaakt voor iets ‘nieuws’.”

“Ik moet altijd alles romantiseren. Als ik met mijn hond ga wandelen, loop ik expres alleen door de mooie straten. Het gaat er vooral om dat ik geïnspireerd wordt door m’n eigen plekje. Boeken en schilderijen aan de muur zijn onmisbaar. Waar m’n minimalistische zussen misschien gezellige rommel zien, zie ik inspiratie.”